Wartości chropowatości w procesie polerowania
Chropowatość powierzchni to parametr określający nierówności i wypukłości na
powierzchni przedmiotu. Wartości chropowatości mierzy się w mikrometrach (μm).
Podczas polerowania można uzyskać różne wartości chropowatości w zależności od
rodzaju materiału, rodzaju użytej metody polerowania i stopnia dokładności, jaki jest
wymagany.
Oto kilka przykładów wartości chropowatości, jakie można uzyskać podczas
polerowania:
- Bardzo niska chropowatość: 0,01-0,04 μm (0,2-1 μin) – taka wartość chropowatości
jest typowa dla bardzo gładkich powierzchni, takich jak lustra lub elementy optyczne. - Niska chropowatość: 0,05-0,1 μm (2-4 μin) – taka wartość chropowatości jest często
wymagana w przemyśle kosmicznym, medycznym i elektronicznym. - Średnia chropowatość: 0,2-0,4 μm (8-16 μin) – taka wartość chropowatości jest
typowa dla elementów mechanicznych, takich jak tłoki, cylindry lub wałki. - Wysoka chropowatość: 0,6-1,2 μm (24-48 μin) – taka wartość chropowatości jest
typowa dla elementów maszynowych, takich jak przekładnie, łożyska lub przewody.
Chropowatość powierzchni ma niejednokrotnie duże znacznie dla finalnych właściwości roboczych czy przygotowania powierzchni do dalszych procesów.
Wartości chropowatości w procesie polerowania mogą się różnić w zależności
od użytej metody polerowania, takiej jak elektropolerowanie, polerowanie chemiczne lub
mechaniczne. Ponadto, wartości chropowatości mogą być również określane na
podstawie innych parametrów, takich jak Rz, Ra, Rq, które odpowiadają różnym
kryteriom oceny powierzchni.
