Rodzaj ziarna ściernego a chropowatość powierzchni
Gradacja materiału ściernego odnosi się do różnych rozmiarów ziaren ściernych używanych w procesach szlifowania i polerowania. Każde ziarno ściernego ma określony rozmiar, który determinuje jego zdolność do usuwania materiału i wpływa na chropowatość powierzchni.
Gradację materiału ściernego określa się za pomocą numerów ziaren, które odzwierciedlają średnicę cząstek ziarnistych. Wspólnie stosowany system gradacji materiałów ściernych to system FEPA (Federation of European Producers of Abrasives) lub system CAMI (Coated Abrasive Manufacturers Institute).
Wraz ze wzrostem numeru ziarna, rozmiar cząstek maleje, co oznacza, że ziarno staje się drobniejsze. Oznacza to, że im wyższy numer ziarna, tym mniejsze cząstki ziarna ściernego i tym mniejsza chropowatość powierzchni.
Oto kilka ogólnych zależności między gradacją materiału ściernego a wartościami chropowatości powierzchni:
- Niski numer ziarna (np. 24-60) – używany do szybkiego usuwania dużych ilości materiału, ale tworzy głębokie rysy i duże chropowatości na powierzchni.
- Średni numer ziarna (np. 80-120) – zapewnia równowagę między szybkością szlifowania a chropowatością powierzchni. Jest powszechnie stosowany do większości zastosowań szlifierskich.
- Wysoki numer ziarna (np. 180-600) – używany do wykańczania, polerowania i uzyskiwania gładkich powierzchni. Tworzy mniejsze rysy i mniejsze chropowatości.
Polerowanie wieloetapowe na mokro papierem wodnym pozwala osiągnąć także niskie parametry chropowatości.
Warto jednak zauważyć, że wpływ gradacji materiału ściernego na chropowatość powierzchni może być modyfikowany przez inne czynniki, takie jak nacisk szlifowania, prędkość obrotowa narzędzia, rodzaj obrabianego materiału i technika szlifowania (wzdłużna, oscylacyjna, itp.). Przykładowo dla niskich wartości ziarnem możliwa chropowatość może być na poziomie 0,7 – 12 mikronów, gdzie już przy szlifie dokładnym (P400) mamy poziomy rzędu 0,2 – 0,7um.
Przy wyborze odpowiedniej gradacji materiału ściernego ważne jest uwzględnienie rodzaju materiału, pożądanego efektu wykończenia powierzchni oraz wymagań technicznych. Często konieczne jest przeprowadzenie prób i testów, aby dobrać optymalną kombinację gradacji materiału ściernego i innych parametrów szlifowania w celu uzyskania pożądanych wartości chropowatości powierzchni.
